imprográfika

It is Greek |and therefore| it cannot be read.

για την μυθοπλασία,  sobre la ficción.

Dibujo por Alfonso Pérez López

“- No obstante, usted padeció en sus diálogos socráticos la influencia de Platón ¿no es cierto?

– Ωστόσο, παραδέχεστε στους Σωκρατικούς σας διαλόγους την επιρροή του Πλάτωνα δεν είναι έτσι;

– No, en absoluto. Sólo había leído algunas páginas. Si hubiese sabido más griego es posible que me hubiese interesado. Pero es más sencillo inventar que recobrar. Graecum est, non legitur.

– Με τίποτα. Είχα διαβάσει μόνο μερικές σελίδες. Αν γνώριζα περισσότερα ελληνικά ίσως να είχα ενδιαφερθεί. Αλλά είναι πιο εύκολο να εφευρεθεί κάτι από το να ανακτηθεί.  Graecum est, non legitur.

– ¿Y no utilizó obras griegas, ni traducciones?

- Και δεν χρησιμοποίησατε ελληνικά έργα ή μεταφράσεις;

– De ningún modo.

– Σε καμία περίπτωση.

– Al menos, habrá leído obras sobre Grecia ¿no?

– Τουλάχιστον, θα έχετε διαβάσει έργα για την Ελλάδα, σωστά;

– Ninguna. Utilicé los recuerdos de un mal alumno. Tampoco he evitado los anacronismos. Así, en Eupalinos se habla de marionetas, y de cera perdida.

– Κανένα. Χρησιμοποίησα τις αναμνήσεις ενός κακού μαθητή. Ούτε έχω αποφύγει τους αναχρονισμούς. Έτσι, ο Ευπαλίνος μιλά για μαριονέτες , και χαμένο κερί .

– De manera que sus poemas griegos, que en apariencia…

–  Με τρόπο που τα ελληνικά ποιήματα, προφανώς …

– … No le deben nada a Grecia, ni siquiera el Narciso, como acaba de comprobar usted, no más que la Pitia, el Nacimiento de Venus, Semínaris, etc.

– … Δεν χρωστάνε τίποτα στην Ελλάδα, ούτε καν ο Νάρκισσος, όπως ακριβώς μόλις διαπιστώσατε ελέγχονται , μόνο η Πυθία, η Γέννηση της Αφροδίτης , Seminaris, κ.λπ.

– Sin embargo, debe de haber hecho usted estudios profundos sobre la orquestación griega.

– Ωστόσο , θα πρέπει να έχετε κάνει βαθιές μελέτες γύρω από την ελληνική ενορχήστρωση .

– Ni uno.

– Ούτε μία .

– Por último, ¿qué influencia han tenido entonces, a su entender, el arte, la danza y la literatura griegas en sus escritos?

– Τέλος, ποια επιρροή είχαν τότε κατά την άποψή σας, η τέχνη, ο χορός και η ελληνική λογοτεχνία στα γραπτά σας;

– Puramente imaginaria. Considero que en tales materias la magnitud de los errores que cometemos por no estar informados es sensiblemente igual a la de aquellos que cometen los mejor informados. Reconstruir determinada Grecia con un mínimo de datos y convenciones homogéneas no es más criticable que hacerlo por medio de una cantidad de documentos tanto más contradictorios cuanto más numerosos.”

– Καθαρά φανταστική. Πιστεύω ότι σε τέτοια θέματα το μέγεθος των λαθών που κάνουμε με το να μην είμαστε ουσιαστικά ενημερωμένοι είναι ουσιαστικά ίδιο με αυτό εκείνων που κάνουν το λάθος να είναι καλύτερα ενημερωμένοι. Το να ανακατασκευάσεις μια συγκεκριμένη Ελλάδα με ελάχιστα δεδομένα και κάποιες σταθερές αντιλήψεις δεν είναι περισσότερο κατακριτέο από το να το κάνεις μέσω μιας ποσότητας εγγράφων τόσο αντιφατικών μεταξύ τους όσο πιο πολυάριθμα είναι αυτά.”

Entrevista a Paul Valéry, Συνέντευξη στον Paul Valéry, Souvenirs d’André Lafont, Rencontres avec Paul Valéry, le Figaro littéraire, 19 de julio de 1952.

“Muchas veces, mi querido Ion, os he tenido envidia a los que sois rapsodistas, a causa de vuestra profesión. Es, en efecto, materia de envidia la ventaja que ofrece el veros aparecer siempre ricamente vestidos en los más espléndidos saraos, y al mismo tiempo el veros precisados a hacer un estudio continuo de una multitud de excelentes poetas, principalmente de Homero, el más grande y más divino de todos, y no sólo aprender los versos, sino también penetrar su sentido. Porque jamás será buen rapsodista el que no tenga conocimiento de las palabras del poeta, puesto que para los que le escuchan, es el intérprete del pensamiento de aquél; función que le es imposible desempeñar, si no sabe lo que el poeta ha querido decir. Y, todo esto es muy de envidiar.”

«Πολλές φορές , αγαπητέ μου Ίων, σας ζηλεύω εσάς τους ραψωδούς, λόγω του επαγγέλματός σας. Είναι, πράγματι, ζήτημα ζήλιας το πλεονέκτημα που προσφέρεται βλέποντάς σας να εμφανίζεστε πάντα πλούσια ντυμένοι με τα πιο υπέροχες γιορτές, και την ίδια στιγμή να σας βλέπω να κάνετε μια συνεχή μελέτη ενός πλήθους από εξαίρετους ποιητές, κυρίως του Ομήρου, του μεγαλύτερου και του πιο θεϊκού απ ‘όλους, και όχι μόνο να μαθαίνετε τους στίχους, αλλά να διεισδύετε στο νόημά τους. Επειδή ποτέ δεν θα γίνει καλός ραψωδός αυτός που δεν γνωρίζει τα λόγια του ποιητή, αφού για εκείνους που τον ακούν, είναι ο διερμηνέας της σκέψης εκείνου; ο λειτουργός που του είναι αδύνατο να παίξει, εάν δεν γνωρίζει αυτό που ο ποιητής ήθελε να πει. Και, όλο αυτό είναι εξαιρετικά ζηλευτό. “

Platón, Ion.