La belleza de estos collage es indudable. Sin embargo aquí, por ser un poco subnormales, no vamos a hablar de ella sino de su carencia (de la belleza). Pero a la larga el apartamiento puede ser eficaz. Aunque lo que pasó pasó y es imposible revivirlo sin embargo en muchos casos no paramos de hablar de lo sucedido y querer de alguna manera desesperada repetirlo. En este caso lo que causa nostalgia a la autora de estas imágenes está relacionado con la capacidad de asombrarse por sí misma, por las manos que revelaron estas figuras espectaculares, este momento de trazar, de cortar y pegar estos papelitos.

Η ομορφιά αυτών των κολάζ είναι αναμφισβήτητη. Ωστόσο εδώ, επειδή κατά κάποιο είμαστε τρόπο ανώμαλοι, δεν θα μιλήσουμε για αυτήν αλλά για την έλλειψη της. Τελικά όμως η απομάκρυνση μπορεί να είναι αποτελεσματική. Αν και ότι έγινε έγινε και είναι αδύνατο να το ξαναζήσουμε παρόλα αυτά δεν παύουμε να μιλάμε για αυτό ή να προσπαθούμε με κάποιο απελπισμένο τρόπο να το επαναλάβουμε. Σε αυτή την περίπτωση η νοσταλγία προκύπτει από την απιθανότητα να ξαναζήσουμε ή πιο σωστά να ξαναζήσει η δημιουργός τους αυτό το εκπληκτικό «κόψε-ράψε», το ξάφνιασμα μπροστά σε αυτό που τα χέρια της ήταν ικανά να φτιάξουν. Read More