Anthologies|Ανθολόγια #drawing #flora #gardens

“Μια μέρα ένιωσα μια βαθιά λαχτάρα, και επιπλέον μια έντονη ανάγκη να βρίσκομαι κοντά στη γη.

Un día me sentí una profunda añoranza, e incluso una aguda necesidad de estar cerca de la tierra.

Έτσι αποφάσισα να ασχολούμαι καθημερινά με τον κήπο. [1]  

Así que tomé la resolución de practicar a diario la jardinería.” [2]

Μια μέρα έφεραν όλα* από κάποιο λουλουδάκι, ένα μικρό κλαδάκι ή δυο φυλλαράκια.

Un día cada unx* trajo algo, una flor, una ramita pequeña o dos hojas.

Επάνω στα σχεδιαστήρια άρχισαν να σχηματίζονται παράξενα ανθολόγια, συλλογές με άνθη και σχέδια.

En las mesas -de dibujo- extrañas antologías, colecciones de flores y dibujos empezaron a formarse.

Δεν κατάλαβα πότε τα χρώματα από τα πέταλα μπερδεύτηκαν με αυτά από τις νερομπογιές, ούτε πως τα σχήματα από τα φύλλα και τα κοτσανάκια έγιναν γραμμές σχεδίων.

No entendí cuando los colores de los pétalos se confundieron con los de las acuarelas, ni cómo las formas de las hojas y tallos se convertíeron en líneas de los dibujos.

Κυρίως, είναι ακόμη ακατανόητο πως η τρυφερότητα από το άρωμα και η απαλότητα των βλαστών άγγιξαν το χαρτί και διαλύθηκαν στους μαρκαδόρους και τις τέμπερες.

Principalmente, todavía es incomprensible cómo la sutilez del aroma y la suavidad de los brotes tocaron el papel y se disolvieron en los rotuladores y témperas.

Που βρήκαν τόσα και τόσο διαφορετικά λουλουδάκια;  

¿Dónde encontraron tantas flores diferentes?

Υπάρχει ένα πράγμα που  συχνά μου αρέσει στην Ελλάδα. Η παραμέληση των δημοσίων χώρων κάποιες φορές είναι τόσο μεγάλη που δίνει χώρο στα αγριολούλουδα, τα χορταράκια και τα γαϊδουράγκαθα να φτάνουν στα πιο κεντρικά μέρη μιας πόλης.  

Hay una cosa que a menudo me gusta de Grecia. El abandono de los espacios públicos a veces suele ser tan grande que deja espacio para que las flores silvestres, las hierbas y los cardos lleguen a las partes más céntricas de una ciudad.

Έτσι ο παραμελημένος, ελλείψει κηπουρών και σχεδιασμού, κήπος του κάμπους της σχολής γεμάτος άνθη από ραδίκια, παπαρούνες, μωβ μικρά κρινάκια και αγριόχορτα, μου φάνηκε ακόμα πιο όμορφος. Όπως δεν παύω να συγκινούμε κάθε φορά που ξανασυναντιέμαι με τα αγριολούλουδα και τις «αγριάδες» έξω από το σταθμό των τρένων.    

Así que el jardín del campus de la escuela descuidado, sin jardineros y diseño, lleno de flores de rábanos, amapolas, lirios morados y málas hierbas me pareció aún más hermoso. Como no paro de emocionarme cada vez que encuantro flores silvestres, invasoras y parásitas ​​fuera de la estación de tren de Volos.

Πραγματικά και σχεδιασμένα, σκορπισμένα στο μεγάλο αυτοσχέδιο τραπέζι του μαθήματος, τα φυτόμορφα αυτά πλάσματα έφτιαχναν νέες ταξινομήσεις, συλλογές και κατηγορίες σε ένα παράξενο «ανθολόγιο».

Reales y trazados, esparcidos en la gran mesa del curso, estas “criaturas vegetales” fueron haciendo nuevas clasificaciones, colecciones y categorías en una extraña “antología”.

«Η ονομασία «ανθολογία» προήλθε εννοιολογικά από το στεφάνι λουλουδιών και ήταν ο τίτλος της πρώτης σωζόμενης ελληνικής ανθολογίας, του Στέφανου του Μελεάγρου τον 1ου αιώνα π.Χ. [όπου παρομοιάζει] τον κάθε ποιητή ως ένα λουλούδι.»[3]. «Ο Μελέαγρος έδωσε στο έργο του τον τίτλο Στέφανος, επειδή, όπως εξηγεί ο ίδιος στο προλογικό του ποίημα (ΠΑ IV1), το παρομοιάζει με ένα στεφάνι από ποικίλα άνθη, που είχαν συλλεγεί από ένα ποιητικό λιβάδι. Εδώ ουσιαστικά ανάγεται η ρίζα της μεταφορικής σημασίας των λέξεων «ανθολογώ» και «ανθολογία» που εμφανίζονται αρκετά αργότερα»[4].

“El nombre “antología” conceptualmente proviene de la corona de flores y fue el título de la primera antología griega sobreviviente de Esteban de Meleagros del siglo I a. . [donde asemeja] cada poeta con una flor” [3]. “Meleagros nombró su obra “Stefanos” [corona de flores], porque, como explica en el prefacio de su poema (PA IV1), la asemeja a una corona de flores variadas, que habían sido recogidas de un prado poético. Esta es esencialmente la raíz del significado metafórico de las palabras “antologar” y “antología” que aparecen mucho más tarde “.[4]

Κάθε ποιητής/τρια ένα λουλούδι. Άραγε τα λουλούδια, με τα ίχνη των κήπων και της φυτοκομικής τους τέχνης, σε τι κόσμο θα μας ταξίδευαν; “Ο κήπος είναι το μικρότερο κομμάτι του κόσμου και συγχρόνως είναι η ολότητα του κόσμου. Ο κήπος είναι, από τα βάθη της Αρχαιότητας, ένα είδος ευτυχούς και καθολικευτικής ετεροτοπίας (εξ ου και οι ζωολογικοί μας κήποι)”[5], έγραφε ο Φουκώ.

Cada poeta una flor. ¿A caso estas flores, con sus huellas y su arte hortícola, a qué mundos nos trasladarían? “El jardín es la más pequeña parcela del mundo y luego es la totalidad del mundo. El jardín es, desde el fondo de la Antigüedad, una suerte de heterotopía feliz y unlversalizante (de ahí nuestros jardines zoológicos)”[5], escribió Foucault.

Πριν το τέλος, σε ένα μεγάλο κομμάτι από ανακυκλωμένο χαρτί κραφτ, όλα μαζί προσπαθήσαμε και φτιάξαμε έναν φανταστικό κήπο.

Antes del final, en un trozo grande de papel kraft reciclado, todxs juntxs probamos y creamos un jardín imaginario.

Στον ανθόκηπο μας προσπαθήσαμε να χωρέσουν όλα τα είδη με τις παραξενιές, τις ιδιαίτερες γραφές τους, τα χρώματά τους και τις δικές τους ανάγκες για πότισμα, ηλιασμό και έκφραση.

En nuestro jardín de flores intentamos encajar todas las especies con sus extrañezas, sus escrituras especiales, sus colores y sus propias necesidades de riego, asoleamiento y expresión.

Κάποιοι σκόρπισαν παράξενους σπόρους, άλλοι φύτευσαν ριζοσπαστικές ιδέες και νέες ποικιλίες, κάποιοι άνοιξαν μονοπάτια, άλλα έφτιαξαν βραχόκηπους ενώ, ευτυχώς, οι πιο υπεύθυνοι φρόντισαν και έφεραν το απαραίτητο νερό.

Unos sembraron semillas extrañas, otros plantaron ideas radicales y nuevas variedades, unos abrieron caminos, otros construyeron jardines de rocas mientras que afortunadamente los más responsables se encargaron y trajeron el agua necesaria.

Βάλαμε την κάτοψη του κήπου μας στο μεγάλο διώροφο διάδρομο της σχολής. Τον κοιτώ. Κάποιες στιγμές μου μοιάζει ναΐφ, κάποιες άλλες σαν κέντημα, σαν ένα πρόχειρο σχεδιάκι, ένα μικροσχόλιο ή μια μικροζωγραφιά, μια μικρογραφία ενός κήπου που έρχεται, ένα πικτογράμμα, μια γραφιστική σημειώση· οι σημειάσεις για κάποιο μελλούμενο κήπo, ίσως ένα σκετσάκι από τον κήπο του Byung-Chul Han:

Situamos la planta de nuestro jardín en el pasillo de doble altura de la escuela. La miro. A veces me parece ingenuo, otras me parece un bordado, un boceto, un microcomentario o una micropintura, la miniatura de un jardín que viene, un pictograma, una nota gráfica y apuntes sobre un jardín futuro, un croquies del jardín  de Byung-Chul Han:

“Τρία καλοκαίρια, φθινόπωρα, χειμώνες και άνοιξες, δηλαδή για τρία χρόνια, δούλευα σε έναν κήπο, τον οποίο ονόμασα Bi-Won, που σημαίνει στα κορεάτικα «μυστικός κήπος». Η πινακίδα σε σχήμα καρδιάς που κρέμασε ο προηγούμενος κηπουρός σε μια τοξωτή στοά με τριαντάφυλλα εξακολουθεί να λέει «κήπος ονείρων». Άφησα την ταμπέλα όπως ήταν. Άλλωστε και ο μυστικός μου κήπος είναι στην πραγματικότητα ένας ονειρεμένος κήπος [κήπος της ονειροπόλησης], το όνειρο [η ονειροπόληση] με τη γη που έρχεται.

Durante tres primaveras, veranos, otoños e inviernos, es decir, durante tres años, estuve trabajando en un jardín, que bauticé con el nombre de Bi-Won, que en coreano significa “jardín secreto”. El letrero en forma de corazón que el anterior encargado del jardin colgó en un arco de rosas aún sigue poniendo “jardín de ensueño”. Dejé el letrero como estaba. Al fin y al cabo, mi jardin secreto también es de hecho un jardín de ensueño, pues en el sueño con la tierra venidera.

Η κηπουρική ήταν για μένα ένας διαλογισμός σιωπηλός, μια παραμονή στη σιωπή. Εκείνη η δουλειά έκανε τον χρόνο να σταματά και να μυρίζει. Όσο περισσότερο δούλευα στον κήπο, τόσο περισσότερο σεβόμουν τη γη και τη μεθυστική ομορφιά της. Από τότε έχω τη βαθιά πεποίθηση ότι η γη είναι θεϊκό δημιούργημα. Ο κήπος μου μετέφερε αυτή την πεποίθηση, εξάλλου με έκανε να καταλάβω κάτι που για μένα έχει γίνει βεβαιότητα και έχει πάρει χαρακτήρα αποδείξεων. «Απόδειξη» αρχικά σημαίνει να βλέπεις. Έχω δει.

El trabajo de jardinería ha sido para mí una meditación silenciosa, un demorarme en el silencio. Ese trabajo hacía que el tiempo se detuviera y se volviera fragante. Cuanto más tiempo trabajaba en el jardín, mas respeto sentía hacía la tierra y su embriagadora belleza. Desde entonces tengo la profunda convicción de que la tierra es una creación divina. El jardín me transmitió esta convicción, es más, me hizo comprender algo que para mí se ha convertido en una certeza y ha asumido carácter de evidencia. “evidencia” significa originalmente ver. He visto.

[..]

Όντας ένα μυστηριώδες κέλυφος, η γη είναι εύθραυστη. Σήμερα αφοσιωνόμαστε στη βάναυση εκμετάλλευση και φθορά της, και, βάσει αυτού, στην ολοκληρωτική καταστροφή της.

[..]

Al ser misteriosa cáscara, la tierra es frágil. Hoy nos dedicamos a explotarla brutalmente, a desgastarla y, a base de ello, a destruirla por completo.

Από τη γη προέρχεται η επιταγή να τη φροντίζεις καλά, δηλαδή να της φέρεσαι με προσοχή. Στα γερμανικά, το schönen, «να φέρεσαι με προσοχή», ετυμολογείται με το das Schöne, «το όμορφο». Το όμορφο μaς υποχρεώνει, πολύ περισσότερο, μας διατάζει να την αντιμετωπίζουμε με προσοχή. Η ομορφιά πρέπει να αντιμετωπίζεται προσεκτικά. Είναι επιτακτικό καθήκον, υποχρέωση της ανθρωπότητας, να φερόμαστε στη γη με προσοχή, γιατί είναι όμορφη και μάλιστα υπέροχη.

De la tierra nos llega el imperativo de cuidarla bien, es decir, de tratarla con esmero. En alemán, schonen, “tratar con cuidado”, esta emparentado etimológicamente con das Schone, “lo bello”. Lo bello nos obliga, es más, nos ordena tratarlo con cuidado. Hay que tratar cuidadosamente lo bello. Es una tarea urgente, una obligación de la humanidad, tratar con cuidado la tierra, pues ella es hermosa e incluso esplendorosa.

Ο σεβασμός απαιτεί έπαινο. Οι γραμμές που ακολουθούν είναι ύμνοι, τραγούδια δοξολογίας στη γη. Όμως, ενόψει των βίαιων φυσικών καταστροφών που μας χτυπούν σήμερα, για κάποιους αυτός ο έπαινος θα πρέπει να διαβαστεί ως σοκαριστική είδηση. Oι φυσικές καταστροφές είναι η οργισμένη απάντηση της γης στην ανθρώπινη ασυνειδησία και βία. Έχουμε χάσει εντελώς τη λατρεία της γης. Έχουμε σταματήσει να τη βλέπουμε και να την ακούμε.

Respetar exige alabar. Las líneas que siguen son himnos, cánticos de alabanza a la tierra. Esta loa a la tierra. Pero en vista de las violentas catástrofes naturales que hoy nos azotan, para algunos esta loa debería leerse como una noticia funesta. Esas catástrofes naturales son la iracunda respuesta de la tierra a la falta de escrúpulos y a la violencia humanas. Hemos perdido por completo la veneración a la tierra. Hemos dejado de verla y de oírla.

[..]

Η λατινική ονομασία της Δακτυλίτιδας είναι Digitalis Διγιταλίς η πορφυρά. Η λέξη digital αναφέρεται στο δάχτυλο, στα λατινικά digitus, όρος με τον οποίο σχετίζεται και ετυμολογικά η λέξη δείκτης, που δηλώνει το δάχτυλο που χρησιμοποιείται πάνω απ’ όλα για μέτρηση. Η ψηφιακή κουλτούρα κάνει τον άνθρωπο να ατροφεί σε ένα βαθμό μέχρι να γίνει ένα μικρό ον με χαρακτήρα δάκτυλου. Η ψηφιακή κουλτούρα βασίζεται στο δάχτυλο που αριθμεί, ενώ η ιστορία είναι μια αφήγηση που λέγεται. Η ιστορία δεν αριθμεί. Η αρίθμηση είναι μια μετα-ιστορική κατηγορία. Ούτε τα tweets, ούτε οι πληροφορίες συνθέτουν μια αφήγηση. Ούτε το χρονοδιάγραμμα αφηγείται μια βιογραφία, την ιστορία μιας ζωής. Είναι προσθετικό και όχι αφηγηματικό. Ο ψηφιακός άνθρωπος χρησιμοποιεί τα δάχτυλά του με την έννοια ότι αριθμεί και υπολογίζει συνεχώς. Το ψηφιακό κάνει τον αριθμό και την αρίθμηση απόλυτα.

El nombre en latín de la dedalera es Digitalis. La palabra digital se refiere al debo, en latín digitus, término con el que también está emparentada etimológicamente la palabra índice, que designa el dedo que se emplea sobre todo para contar. La cultura digital hace que en cierto modo el hombre se atrofie hasta convertirse en un pequeño ser con carácter de dedo. La cultura digital se basa en el dedo que numera, mientras que la historia es una narración que se cuenta. La historia no numera. Numerar es una categoría poshistórica. Ni los tuits ni las informaciones componen una narración. Tampoco el timeline narra una bibografía, la historia de una vida. Es aditivo y no narrativo. El hombre digital maneja los dedos en el sentido de que constantemente está numerando y calculando. Lo digital absolutiza el número y la numeración.

Επίσης το πιο συνηθισμένο πράγμα που γίνεται με τους φίλους του Facebook είναι να αριθμούνται. Αλλά η φιλία είναι μια αφήγηση. Η ψηφιακή εποχή αθροίζει το πρόσθετο, την αρίθμηση και το αριθμητικό. Ακόμα και η στοργή μετριέται με μορφή likes. Η αφήγηση χάνει τεράστια σημασία. Σήμερα όλα γίνονται μετρήσιμα για να μεταφραστούν στη γλώσσα της απόδοσης και της αποτελεσματικότητας. Επίσης, ο αριθμός κάνει τα πάντα συγκρίσιμα. Το μόνο που μπορεί να μετρηθεί είναι η απόδοση και η αποτελεσματικότητα. Έτσι σήμερα παύουν να υπάρχουν όλα όσα δεν μπορούν να μετρηθούν. Αλλά το είναι, είναι αφηγούμαι και όχι απαριθμώ. Η αρίθμηση στερείται γλώσσας, που είναι ιστορία και μνήμη.

También lo que mas se hace con los amigos de Facebook es numerarlos. Pero la amistad es una narración. La época digital totaliza lo aditivo, el numerar y lo numerable. Inlcuso los afectos se cuentan en forma de likes. Lo narrativo pierde enormemente relevancia. Hoy todo se hace numerable para poder traducirlo al lenguaje del rendimiento y la eficiencia. Hoy todo se hace numerable para poder traducirlo al lenguaje del rendimiento y la eficiencia. Además, el número hace que todo sea comparable. Lo único numerable es rendimiento y la eficiencia. Así es como hoy todo lo que noe snumerable deja de ser. Pero ser es un narrar y no un numerar. El numerar carece de lenguaje, que es historia y recuerdo.

Μου αρέσει να ποτίζω τα χόστα (plantain lilies). Καθώς το κάνω, βλέπω τις σταγόνες του νερού να γλιστρούν στα πλατιά φύλλα. Καθώς ποτίζουμε τα λουλούδια τα παρατηρούμε, πράγμα που μας χαλαρώνει και ταυτόχρονα μας γεμίζει χαρά. Ποτίζω τα λουλούδια σημαίνει περνώ χρόνο μαζί τους“.[1] Byung-Chul Han

Me gusta regar las hostas. Mientras lo hago observo cómo las gotas de agua se van deslizando hacia abajo por las anchas hojas. Regar las flores mienrtas las contemplamos nos relaja y a la vez nos llena de dicha. Regar las flores es pasar el tiempo con ellas.” [2] Byung-Chul Han

_{Κείμενο ανθόκοσμος, αφιερωμένο}

_{Texto de anthokosmos, dedicado a}

_{*στα άτομα που συμμετείχαν στο μάθημα Ειδικά Θέματα Αναπαραστάσεων, Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας,}

_{*las personas que participaron en el curso Temas Especiales de Representacion, Departamento de Ingeniería Arquitectónica de la Universidad de Tesalia,}

_{στο Σταμάτη για το σταμάτημα στην Άνοιξη και τη γνωριμία με τα ανθολόγια,}

_{Stamatis por el detenimiento en la Primavera y la etimología de las antologías,}

_{και στην Ασπασία για τις συζητήσεις για τα τοπία και τις «αγριάδες»}.

_{y Aspasia por los debates sobre paisajes y “malas hiervas”.}

---

[1] Byung-Chul Han, Loa a la Tierra. Un viaje al jardín. Traducción de Alberto Ciria. Barcelona, Herder Editorial, 2019.

[2] Byung-Chul Han, Loa a la Tierra. Un viaje al jardín. Traducción de Alberto Ciria. Barcelona, Herder Editorial, 2019.

[3] Βικιπαίδεια|wikipedia, Ανθολόγιο https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B8%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B

[4] Παλατινή Ανθολογία, Ερωτικά επιγράμματα. Στιγμή, 2009.

[5] Foucault, Michel. Άλλοι χώροι στο Ετεροτοπίες και άλλα κείμενα. Πλέθρον, 2012, σελ.265.

[5] Foucault, Michel. Espacios Otros en Eterotopías. https://versionojs.xoc.uam.mx/index.php/version/article/download/128/128