Ευτυχώς κανένα άτομο δεν ανέφερε τη γεύση του φιλιού.
Afortunadamente, nadie mencionó el sabor del beso.
Αν το έκαναν τότε τα πράγματα θα ήταν κάπως άβολα. Το μάθημα θα αναγκαζόταν να περάσει σε επίπεδα, πιο ιδιωτικά, να αναφερθεί σε πεδία ερωτογενή και γενικά, θα αναγκαζόταν να «ρίξει τις μάσκες» και να μιλήσει για την συνθετότητα της αίσθησης της γεύσης. Η παράξενη γεύση του Άλλου ατόμου. Κάποιες φορές τόσο νόστιμη, κάποιες τόσο ξένη, παράξενη. Το ταξίδι στην αίσθηση της γεύσης ή, για κάποιους, της απομάκρυνσης από τις «μητρικές» «νοστιμιές». Όσο μεγαλώνουμε και απομακρυνόμαστε από εκείνες τις πρώτες, τις οικείες, τις παραδοσιακές γεύσεις οι γευστικοί κάλυκες, λένε, διευρύνουν το ρεπερτόριο τους, εκλεπτύνονται.
Si lo huberan, las cosas serían un poco incómodas. El curso se vería obligado a pasar a otros niveles, más privados, a referirse a campos erógenos y en general, a verse obligado a “arrojarse las máscaras” y hablar de la complejidad del sentido del gusto. El extraño gusto de la otra persona. A veces tan delicioso, algunas tan extraño y raro. El viaje al sentido del gusto o, para algunos, la salida de los “manjares” de la “madre”. A medida que envejecemos y nos alejamos de esos primeros sabores tradicionales y familiares, las papilas gustativas, dicen, amplían su repertorio, se vuelven más refinadas.
Πιθανότατα βέβαια ξέφυγα από το θέμα του μαθήματος: αναπαραστάσεις γεύσεων ή εικόνες από τις γεύσεις ή αποτυπώνοντας την αίσθηση της γεύσης ενός φρούτου κτλ. Αλλιώς θα μπορούσαμε να πούμε πως η πρόσκληση ήταν να προκύψει ένα σταμάτημα. Σταματώ τους αδιάφορους, τους επιτακτικούς και ομογενοποιημένους, τους αβέβαιους και συνεχόμενους ρυθμούς για να παρατηρήσω. Σταματήσαμε λίγο με αναφορά τον Προυστ «Αλλά αρκεί ένας θόρυβος, μια μυρουδιά, που ακούστηκε ή μυρίστηκε κάποτε, να παρουσιαστούν ξανά, ταυτοχρόνως μέσα στο παρόν και μέσα στο παρελθόν[..] Ένα λεπτό απελευθερωμένο από την τάξη τού χρόνου επαναδημιούργησε μέσα μας για να μπορέσει αυτός να το νιώσει, τον άνθρωπο απελευθερωμένο από την τάξη τού χρόνου. Και γι’ αυτό είναι κατανοητό να εμπιστεύεται τη χαρά του, ακόμα κι αν η γεύση απλώς ενός μπισκότου ..»[1]
Lo más probable es que me haya salido del tema del curso: representaciones de sabores o imágenes de sabores o captación del sentido del gusto de una fruta, etc. También, podríamos decir que la invitación era para hacer una parada. Dejo los ritmos indiferentes, convincentes y homogeneizados, inciertos y continuos para observar. Hicimos una pausa para mencionar a Proust “Pero basta que un ruido, un olor, que una vez se escuchó u olió, para que reaparezca, al mismo tiempo en el presente y en el pasado [..] Un minuto liberado del orden del tiempo recreado dentro de nosotros para que podía sentirlo, el hombre liberado del orden del tiempo. Y es por eso que es comprensible confiar en su alegría, incluso si es solo el sabor de una magdalena … “ [1]
Στην περίπτωσή μας, κάνω μια παύση και παρατηρώ την αίσθηση της γεύσης και, ίσως πιο πολύ, της επίγευσης. Της γευστικής εντύπωσης που συνεχίζει να υφίσταται στο στόμα ή τον ουρανίσκο, ακόμα και μετά την κατάποση μιας τροφής ή ενός ποτού[2]. Οι συμμετέχοντες/ουσες είπαν τελικά πως η γεύση είναι κάτι ακαθόριστο μια και ότι νιώθεις μπερδεύεται με αναμνήσεις, εικόνες από καταστάσεις και αγαπημένα πρόσωπα. Η γεύση είναι συνδετική. Κατά κάποιο τρόπο είναι αγώγιμη με αγωγό-μεσολαβητή το σάλιο. Έτσι επιτρέπονται διελεύσεις που ενεργοποιούν τους γευστικούς κάλυκες που μάλλον, με τη σειρά, τους θα είναι συνδεδεμένοι με τις εικόνες συγκεκριμένων αναμνήσεων. Συνδετική, σχεσιακή, η γεύση βρίσκεται εδώ, «εδωνά», κάπου ανάμεσα. Κάπως έτσι κι εγώ θυμήθηκα την πρώτη φορά αναγκάστηκα να ζωγραφίσω τη γεύση. Ξαναβρήκα εκείνο το σχέδιο από τις φράουλες κάπου το 2010, τότε στην αίθουσα Museo του ETSAM στο μάθημα DΑEIG II (Dibujo Avanzado e Interpretación Gráfica) με τον Antonio Verd και κάποιους σεφ καλεσμένους του να μιλούν για τη γεύση ως μια αίσθηση (και ίσως αισθητική) που όλο και εκλεπτύνεται.
En nuestro caso, hago una pausa y observo el sentido del gusto y, quizás más, del regusto. La impresión gustativa que sigue existiendo en la boca o el paladar, incluso después de ingerir un alimento o una bebida. Lxs participantes finalmente dijeron que el gusto es algo indefinible ya que lo que se siente se confunde con recuerdos, imágenes de situaciones y seres queridos. El sabor está conectando. En cierto modo, la saliva es conductora a través de un mediador. Esto permite pasajes que activan las papilas gustativas que probablemente, a su vez, se asociarán con imágenes de recuerdos específicos. Conectivo, relacional, está aquí, ” ser-ahí”, el sabor está en un punto intermedio. Recordé la primera vez que tuve que dibujar el sabor. Redescubrí ese dibujo de fresa hecho por 2010, en la sala “Museo” de la ETSAM, en DΑEIG II (Dibujo Avanzado e Interpretación Gráfica) de Antonio Verd quien con invitados chefs hablaban del gusto como una sensación (y quizás estética) que se está volviendo cada vez más y más refinada.
Ωραία ήταν που φάγαμε κάτι στο μάθημα και η ψηφιακή αίθουσα θυμήθηκε τις μυρωδιές από το ψητό της γιαγιάς, το κρασί του παππού, το φρέσκο φαγητό και τα λαχανικά. Πιο ωραίο ήταν που φτιάχτηκαν «φαγώσιμα» σχέδια. Δυο κοπέλες είπαν ότι δοκίμασαν από τα σχέδιά τους. Μάλλον ήταν νόστιμα. «Γραφές» με κέτσαπ, μουστάρδα, καφέ, ιβίσκο και επικάλυψη σαντιγί αναμεμειγμένη με χρυσόσκονη και ανάγλυφα από φλούδες πορτοκάλι.
Era agradable comer en clase y la sala digital recordaba los olores del asado de la abuela, el vino del abuelo, los alimentos frescos y las verduras. Fue más agradable que salieron dibujos “comestibles”. Dos chicas dijeron que comieron sus dibujos. Probablemente estaban deliciosos. “Escrituras” con salsa de tomate, mostaza, café, hibisco y nata montada mezclada con polvo de oro y relieves de cáscaras de naranja.
Ίσως όλοι/ες/x να το σκέφτηκαν, ευτυχώς κανείς/μια δεν ανέφερε τη γεύση του φιλιού ή άλλων ερωτικών υγρών (κολπικοσπερματικών). Έτσι, ευτυχώς, το μάθημα δεν εκτροχιάστηκε, η εκπαιδευτικός δεν ξέμεινε από βιβλιογραφία ενώ είναι σίγουρο πως το επόμενο φιλί θα έχει διαφορετική γεύση ή πως, φιλώντας ίσως σταθούμε να παρατηρήσουμε τις συνδετικές ικανότητες της γεύσης, τη νοστιμιά και την επιθυμία της.
Quizás todos lo pensaron, afortunadamente nadie mencionó el sabor de los besos u otros fluidos eróticos (semenvaginales). Así que, afortunadamente, el curso no se descarriló, la educadora no se quedó sin bibliografía mientras que es seguro que el próximo beso tendrá un sabor diferente o que, besando podemos detenernos a notar las habilidades conectoras del gusto, el sabor y el deseo.
Σκέψεις γύρω από το μάθημα «Ειδικά Θέματα Αναπαραστάσεων», Αρχιτεκτονική Σχολή Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Reflexiones sobre el curso “Temas Especiales de Representaciones”, Escuela de Arquitectura, Universidad de Tessalia.
[1] Μαρσέλ Προυστ: “Αναζητώντας το Χαμένο Χρόνο” (αποσπάσματα από το “Ο Ανακτηθείς Χρόνος”) Marcel Proust: “En busca del tiempo perdido” (extractos de “Tiempo recuperado”) https://www.catisart.gr/marsel-proyst-quot-anazitontas-to-chameno-chrono-quot-apospasma/
[2] Βικιλεξικό https://el.wiktionary.org/wiki/%CE%B5%CF%80%CE%AF%CE%B3%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7