Το στενάχωρο | To stenáchoro [tight-space=distress]

Για τους στενούς χώρους και τη στενοχώρια. (ΕΛ)

About tight spaces and distress. (ENG)

Ένα παιχνίδι των λέξεων και των φυσικοψυχικών χώρων.

A game of words and psychophysical spaces. 

In greek “being distressed” [steno-choriménos] comes from the words tight-space [stenáchoro].

Στενάχωρο. Eίναι στενάχωρο. Το δωμάτιο είναι στενάχωρο, μα κι εγώ είμαι στενο-χωρημένη. Stená-xoro [tight-space] distressed. It is [tight-space] distressed. Τhe room is [tight-spaced] distressed, but me too I’m distressed [tight -spaced] steno-choriméni.

Το δωμάτιο είναι στενάχωρο, μα πιο στενάχωρο είναι αυτό που συμβαίνει. Αυτό που συμβαίνει στο διπλανό δωμάτιο, στα διπλανά «δωμάτια». The room is tight-spaced [distressed], but more distressed [tight-spaced] is what happens. What happens in the next room, in the next “rooms”.

Είναι στενός ο χώρος και όλο και στενεύει..περιορίζεται. The space is tight and it is getting tightest..limited/restricted. 

Περιορισμοί επιβαλλόμενοι, μα και αυτοπεριορισμοί, περιορισμοί υπευθυνότητας, περιορισμένη υπευθυνότητα, ανευθυνότητα μα ότι και αν λέμε ο βασικός περι-ορισμός είναι  ο θανατηφόρος. Restrictions imposed, but also self-restrictions, restrictions of responsibility, reduction of responsibility, irresponsibility, but whatever we may say the basic restriction is  the fatal one.

Στενός-χώρος και στενο-χώρια, μάλλον για αυτό έλεγε ο Χαβιέρ «βρες μια άλλη λέξη για το χώρο»…κανείς δεν ξέρει σε τι ακριβώς αναφέρεται. “Tight-space” [stenos xoros] and “being distressed” [steno-xorimenos] probably that’s why Javier said “find another word for space” … no one knows exactly what it refers to.

Κάποιοι αναρωτιούνται αν ο χώρος ήταν στενός από πάντα ή αν πριν ήταν ελεύθερος. Some are wondering if  space has  always been tight or if it was free before.

Ίσως να μην ήταν, μάλλον είχε όμως μια κάποια ανεμελιά, άγνοια ή κάτι τέλος πάντων χωρίς όρια ή πιο σωστά που έμοιαζε χωρίς τέλος. It may not have been, but it probably had some negligence, ignorance, or something  without an end or better that looked like endless.

Ίσως να το ήξερα κατά βάθος. «Τα παιδιά [..] έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα», όπως λέει το τραγούδι. Θα ναι που νόμιζα ότι όλα μπορούν να γίνουν αλλιώς. Αλήθεια, σιγά σιγά όλα γινόντουσαν αλλιώς. Maybe I knew it deep down. “The kids [..] anyway they know everything», a song says.  Yes, I thought that everything could be done differently. Really, slowly everything was changing. 

Στενάχωρη καρδιά, στενάχωρο τύπος, στενάχωροι καιροί και καταστάσεις, αλλά και στενάχωρα δωμάτια. Heart to get upset [tight-space of the heart], worrier [tight-space] guy, worried [tight-space] times and situations, as well as tight-space rooms.

Μάλλον δεν είναι οι τοίχοι που κάνουν τα πράγματα στενάχωρα, εξάλλου από τις «φυλακές» πάντα κάπως δραπετεύαμε. Στενάχωρο μάλλον είναι πως οι τοίχοι έγιναν και πάλι ορατοί. It is not probably the walls that make life feel sad, in fact we have always escaped “prisons” somehow. It is rather sad that walls have become visible again.

Δεν είναι οι τούβλινοι τοίχοι που έγιναν και πάλι ορατοί ούτε οι γυψοσανίδες ή τα άλλα δια-χωριστικά. Πιο θλιβερό είναι που έγιναν ορατά πάλι εκείνα τα διαχωριστικά που νόμιζα πως μια μέρα θα δια-περασω, ξε-περάσω. It is not the brick walls that have become visible again, nor the drywall panels or other dividers. The saddest thing is that have become visible again those dividers that I thought  one day I would pass, pass by, overpass.

Εκείνα τα γαμημένα όρια: τα οικονομικά, τα οικογενειακά, οι περιορισμοί του φύλου, της πόλης, της χώρας κι εκείνες οι ψευτοελπίδες και τα ψευτοξεγελάσματα: «και αν εκείνη η αίτηση», «εκείνο το πάρτι», «εκείνος ο ξανθός», «εκείνη με το ξυρισμένο μαλλί», «εκείνη η δουλειά», «εκείνο το ταξίδι» όλα αυτά τα τόσο απαραίτητα μοιάζουν με ψεκαστήρια από αυτά που «κάνουν τα τζάμια αόρατα». Those fucking limits: financial,  familiar, gender restrictions, city, country and those pseudohopes and lies: “and if that application”, “that party”, “that blonde”, ” the one with the shaved hair “,” that job “,” that trip “all of which look like sprays,  the ones that “make the glass invisible”.

Μα τα τζάμια είναι εκεί ξαναβρώμισαν και φάνηκαν πάλι. Τα τζάμια είναι στον 5^ο όροφο, απέναντι έχει πολυκατοικίες, ο ήλιος φαίνεται από το στενό των δρόμων, οι ανεπάρκειες ήταν από πάντα γνωστές, κατά βάθος τις ξέραμε. But the glazed windows are dirty, and it shows again. The glasses are on the 5th floor, in front there are apartment blocks, the sun can be seen from the narrow streets, the deficiencies were always known, deeply we knew them.

Και τώρα στη στενοχώρια δεν υπάρχει άλλη παράταση, διαφυγή.  Αναγκαστικά πρέπει να πω πως «δεν ελπίζω τίποτα». Είμαι, ακόμα εδώ στο στενό-χώρο, του δωματίου, του σώματός μου, της ηλικίας, του φύλου, της «τσέπης». And now in the distress [tight space] there is no further extension, escape. I have to say ‘I hope nothing’. I am still here in the tight space of my room, of my body, my age, my gender, my “pocket”.

Ο στενός-χώρος είναι εδώ και δίπλα, στο δίπλα δωμάτιο, στη διπλανή χώρα που γίνεται κάθε μέρα περισσότερο στενο-χώρα, με στενά-χωριά, στενο-χωριμένους, στενο-χωρισμένους  και δυστυχώς από-χωρισμένους. The tight-space is here and at the next door, in the next room, in the next country [Chora] which every day is becoming more and more confined country [tight-chora], with confined villages [tight-xoriá], distressed [tight-space] and unfortunately segregated [apo-spaced] people.

Σε αυτό το στενό-χωρο «χαρτί» στα όρια της οθόνης, του χαρτιού, των γραφικών χαρακτήρων τα σημάδια της γλώσσας είναι ίχνη που θέλουν να μείνουν εδώ και να εξιχνιάσουν τις στενοχώριες των καιρών. In this tight space [stenó-chóro] of “paper” at the limits of this screen, these graphic characters, these signs of language are traces that would like to stay here and delineate the distress [tight-spaces] of the times.

Αφιερωμένο στην Κατερίνα Μ. που μου μίλησε για αυτό το παιχνίδι των λέξεων, το στενό-χώρο και τη στενοχώρια στο διπλανό της δωμάτιο. Dedicated to Katerina M. who talked to me about this game of words “tight-space=stenochória=distress”, her tight-space [stenó-chóro] and distress [stenochória] in the next room.