for Miren Korkuera Iturbe, part II
-Miren, me comentaron que nombrar tus imágenes como imágenes vampiros no era la asociación más acertada. //– Μίρεν, μου είπαν πως η ονομασία των εικόνων σου ως εικόνες-βρικόλακες δεν ήταν και ο πιο πετυχημένος συσχετισμός.
–Ja, ja, a mi me da igual. //-Χα, χα , εμένα το ίδιο μου κάνει.
-Parece que sería más adecuado conectar tus imágenes etéreas con otros seres mitológicos, más delicados, como las ninfas. // – Μάλλον θα ήταν πιο πετυχημένο αν συνέδεα τις αιθέριες εικόνες σου με άλλα μυθολογικά πλάσματα, πιο εκλεπτυσμένα, όπως π.χ. οι νύμφες.
-Pero en ese caso…mira lo que significa LAMIA. Mitología Vasca!”//- Σε αυτή την περίπτωση … κοίτα τι σημαίνει Λάμια. Μυθολογία Βάσκων! “
“¿Pero una Lamia?”, me pregunté.//“Μα μια Λάμια; “, αναρωτήθηκα.
Sin duda Lamia es otro ser mitológico. Su encanto parece que depende de la cultura. Para los grecolatinos fue una mujer hermosa que finalmente se convirtió en un “monstruo que devoraba los hijos de otras madres, porque Hera mató a sus hijos y desde entonces se puso celosa”. Pero para los vascos, como Miren, Lamia no es un monstruo. “Las lamias (lamiak o laminak) son genios mitológicos a menudo descritos con pies de pato, cola de pescado o garras de algún tipo de ave. Casi siempre femeninos, de una extraordinaria belleza”. Tal vez por eso Miren pensó asociar sus imágenes con Lamia y no con las ninfas.
Αναμφισβήτητα η Λάμια είναι άλλη μια μυθολογική οντότητα. Αλλά η γοητεία της μάλλον εξαρτάται από ποια κουλτούρα την κοιτάς. Στην ελληνορωμαϊκή μυθολογία η Λάμια ήταν μια όμορφη γυναίκα που τελικά έγινε ένα “τέρας που καταβρόχθιζε τα παιδιά που είχαν άλλες μητέρες”. Για τη μεταμόρφωση ευθύνεται η Ήρα που σκότωσε τα παιδιά της και από τότε η Λάμια έγινε ζηλιάρα-δολοφόνος. Αλλά για τους Βάσκους, όπως η Μίρεν, η Λάμια δεν είναι ένα τέρας. “Η Λαμία ( lamiak ή laminak) είναι μυθολογικά όντα που συχνά οι περιγραφές αναφέρουν ότι έχουν πατούσες πάπιας, ουρά ψαριού ή τα νύχια κάποιου πουλιού. Σχεδόν πάντα είναι θηλυκό, εκπληκτικής ομορφιάς”. Ίσως γι ‘αυτό η Μίρεν σκέφτηκε να συνδέσει τις φωτογραφίες της με τη Λαμία και όχι με τις νύμφες.
Y con esta proposición de Miren para la Lamia se me estropearon los planes para asociar sus imágenes con las “Ninfas” estas creaturas especiales tratadas por Aby Warburg y por Giorgio Agamben con la preciosa frase: como “pausas cargadas de tensiones entre sí”.
Και με αυτήν την πρόταση της Μίρεν για τη Λάμια χάλασαν και τα σχέδιά μου να συνδέσω τις εικόνες της με τις νύμφες αυτά τα μυθικά πλάσματα ερμηνευμένα Aby Warburg και τον Giorgio Agamben με την υπέροχη φράση του: “σαν παύσεις φορτισμένες από τάσεις που δημιουργούνται μεταξύ τους”.
Pero, ¿por qué demonios necesitamos estos seres? ¿Qué hacen los Vampiros, las Ninfas, la Lamia u otros seres mitológicos-ficticios en un blog sobre el dibujar y sus imágenes? ¿Por qué tanta manía para asociar las imágenes con ellos? Y finalmente qué semejanza tienen estas criaturas ficticias con las imágenes? Y de manera más sencilla ¿cual es su imagen? Alguna conexión tendrán todas estas preguntas con las obras de Didi Huberman con célebre “La imagen superviviente” y otras como “La imagen que arde”, “La imagen mariposa”, “Imágenes pesa a todo”, “Cuando las imágenes toman posición” y muchos más, pero cerramos este textito con una frase de Agamben sobre las ninfas y las imágenes del movimiento.
Αλλά γιατί διάολο χρειάζεται να καταφεύγουμε σε αυτά τα πλάσματα; Τι κάνουν οι Βρικόλακες, οι Νύμφες, η Λάμια και άλλα μυθολογικοφανταστικά όντα σε ένα blog για το σχεδιασμό και τις εικόνες του; Γιατί τόση μανία να συνδεθούν οι εικόνες με αυτά τα πλάσματα; Και εν τέλει τι ομοιότητα έχουν αυτά τα φανταστικά όντα με τις εικόνες; Αλλά και πιο απλά, ποια είναι η εικόνα τους; Κάποια σχέση θα έχουν όλες αυτές οι ερωτήσεις για τις εικόνες με τα έργα του Didi Huberman με διασημότερο το L’Image survivante και αλλά όπως Devant l’image, L’Image ouverte, Images malgré tout, και πολλά πολλά άλλα επί του θέματος, αλλά θα κλείσουμε με μια φράση του Αγάμπεν για τις νύμφες και τις εικόνες της κίνησης.
“La ambigua relación entre los hombres y las ninfas es la historia de la difícil relación entre el hombre y sus imágenes”.
” Η διφορούμενη σχέση του ανθρώπου με τις νύμφες είναι η ιστορία της δύσκολης σχέσης ανάμεσα στον άνθρωπο και τις εικόνες του ” .
“Lamiak” en la calle Santa Isabel se llama el bar favorito de mis compañeros de piso. Especialmente del Vasco. Será porque, como para Miren, Lamiak está conectada con imágenes de felicidad. En el caso de mi compi de imágenes de riquísimas tapas mezcladas con imágenes de comidas y bebidas con seres queridos.
“Lamiak” στην οδό Σάντα Ισαμπέλ ονομάζεται το αγαπημένο μπαρ των συγκατοίκων μου. Ειδικά του Βάσκου. Ίσως γιατί, όπως και για τη Μίρεν, η Lamiak συνδέετε με εικόνες ευτυχίας. Σε αυτή την περίπτωση με εικόνες από γευστικότατες τάπας αναμεμιγμένες με εικόνες από φαγοπότια με αγαπημένους φίλους.
****
“Las ninfas creadas no a imagen de Dios, sino del hombre, constituyen una suerte de sombra o imago de él, como tales, acompañan y desean para siempre –y son a su vez deseadas- aquello de lo que son imagen. Y sólo en el encuentro con el hombre estas imágenes inanimadas adquieren un alma, se convierten en verdaderamente vivas […]”
«Οι νύμφες δεν δημιουργήθηκαν κατ ‘εικόνα του Θεού, αλλά του ανθρώπου, αποτελούν ένα είδος σκιάς ή μια Imago του, σαν τέτοιες, συνοδεύουν και επιθυμούν για πάντα – και με τη σειρά τους είναι επιθυμητές- εκείνο από το οποίο είναι εικόνα. Και μόνο στη συνάντηση με τον άνθρωπο οι άψυχες εικόνες παίρνουν ψυχή, μετατρέπονται σε ζωντανές […]».