for Miren Korkuera Iturbe
Eso es preocupante porque no es la primera vez. Lleva ya unos años. En realidad ocurre con mucha frecuencia. Casi siempre cuando Miren viaja hacia el norte. Algo le pasa cada vez que cruce la “mendi muga” (el límite de los montes) y entra en territorio vasco: Empieza a enviarnos señales raras.
Είναι ανησυχητικό γιατί δεν συμβαίνει πρώτη φορά. Συμβαίνει εδώ και κάποια χρόνια. Στην πραγματικότητα συμβαίνει πολύ συχνά. Σχεδόν πάντα όταν η Μίρεν ταξιδεύει προς το βορρά. Κάτι της συμβαίνει κάθε φορά που περνά τα όρια των οροσειρών και μπαίνει σε επικράτεια Βάσκικη: Είναι τότε που αρχίζει να μας στέλνει παράξενα σινιάλα.
A pesar de que estas señales son imágenes de signos indefinidos que buscan captar una atmosfera bastante misteriosa Miren deja, aunque fuera por muy poco, que se vea que se trata de paisajes forestales.
Αν και αυτά τα σινιάλα είναι εικόνες από ακαθόριστα σημάδια, που προσπαθούν να μεταφέρουν μια μυστηριώδη ατμόσφαιρα η Μίρεν αφήνει, έστω και λίγο, να αποκαλυφθεί ότι πρόκειται για τοπία δασών.
Estas imágenes son intencionadamente y sistemáticamente difusas, inestables y movidas. Como si las reglas del juego se han invertido y su objetivo es hacer imágenes mediante lo difuso, lo inestable y la cámara movida.
Οι εικόνες αυτές είναι επιτηδευμένα και συστηματικά θολές, θαμπές και κουνημένες. Λες και οι κανόνες του παιχνιδιού έχουν αντιστραφεί και αντικείμενό τους να είναι να παραχθούν εικόνες χρησιμοποιώντας το θολό, το θαμπό και την κουνημένη κάμερα.
Aunque estas imágenes no transmiten horror, las podemos nombrar “imágenes-vampiros”. Y esto porque, aunque no es cierto si tienen una entidad propia o no (esto es más un asunto Warburgiano) parece, como los vampiros, que “evitan” sistemáticamente la luz directa y, según los mitos, “provienen de una necesidad de personificar la “sombra”.
Aν και οι εικόνες αυτές δεν είναι τρομακτικές, θα μπορούσαμε να τις ονομάσουμε «εικόνες – βρικόλακες ». Παρόλο που δεν είναι σίγουρο αν αυτές οι εικόνες έχουν δική τους οντότητα ή όχι, (αυτό είναι περισσότερο μια υπόθεση τύπου Warburg) μοιάζουν, όπως και οι βρικόλακες, να «αποφεύγουν» συστηματικά το απευθείας φως και, σύμφωνα με τους μύθους, να προέρχονται από μια ανάγκη να προσωποποιήσουν τη «σκιά».
Estas “imágenes–vampiros” identifican su existencia atmosférica y sus propiedades difusas arrastrando, casi borrando, las imágenes de la flora vasca. A través de estos pequeños desplazamientos, “movimientos pasionales” se consigue expresar esta “sensación” de “vuelta a casa”, a los orígenes, a la naturaleza, en territorios de alguna manera conocidos pero sobre todo mágicos, de grandeza, capaces de “atraparte”. Todo tiene pinta que estas “imágenes-vampiros” son los fantasmas que han “atrapado” a Miren y cada vez que se acerca a ellas le invitan a nuevos rituales.
Αυτές οι «εικόνες – βρικόλακες» επιβεβαιώνουν την ατμοσφαιρική τους ύπαρξη και τις θαμπές τους ιδιότητες σέρνοντας, σχεδόν σβήνοντας, τις εικόνες της βάσκικης χλωρίδας. Αυτές οι μικρές μετατοπίσεις, οι μικρές «κινήσεις πάθους» κατορθώνουν να εκφράσουν αυτή την «αίσθηση» της «επιστροφής στο σπίτι», στις ρίζες, στη φύση, σε επικράτεια κατά κάποιο τρόπο γνωστή αλλά κυρίως μαγική, παντοδύναμη, ικανή να σε συνεπάρει. Αυτές οι «εικόνες-βρικόλακες» μοιάζει να είναι τα «φαντάσματα» που έχουν «παγιδέψει» τη Μίρεν και που κάθε φορά που τα πλησιάζει την καλούν σε νέες «ιεροτελεστίες».
Me acordé otro artista que se “atrapó” y a su vez “atrapó” un bosque Vasco.
Θυμήθηκα και έναν άλλο καλλιτέχνη που «παγιδεύτηκε» αλλά με τη σειρά του «παγίδεψε» ένα βάσκικο δάσος.
Entre el bosque de Oma de Agustín Ibarrola, esta referencia literaria, como también de otros intentos que se han presentado en este blog organicé esta exposición imaginaria para las imágenes de Miren Korkuera Iturbe.
Με αφορμή το δάσος της Όμα του Αγουστίν Ιμπαρόλα αλλά και άλλες παρόμοιες «χειρονομίες-δράσεις» που έχουν παρουσιαστεί σε αυτό το μπλόγκ πραγματοποίησα αυτή την «φανταστική έκθεση» με τις εικόνες της Miren Korkuera Iturbe.
En esta exposición sus imágenes como signos vuelven al mundo de donde proceden, creando a su vez una nueva imagen que busca comentar el encuentro entre el mundo y los signos. Tal vez de esta imagen falta una “mordida de vambiro” pero esto lo dejamos a Miren.
Σε αυτή την έκθεση οι εικόνες σαν ίχνη επιστρέφουν κατά κάποιο τρόπο στον κόσμο από όπου προήλθαν, φτιάχνοντας με τη σειρά τους μια νέα εικόνα που θα ήθελες να σχολιάσει τη σχέση ανάμεσα στον κόσμο και τα ίχνη. Λείπει ίσως από αυτή την εικόνα το «δάγκωμα του βρικόλακα», αλλά αυτό το αφήνουμε στη Μίρεν.
Miren Korkuera Imaginary Expo“Porque las imágenes solo existen cuando el fundamento (real) de la imagen se diferencia del acontecer (real o irreal) en la imagen. Sin la realidad del objeto material, donde está inscrita la imagen, no existiría ninguna imagen (así como el cine no existiría sin una sala de proyecciones , ni el ciberespacio sin el procesador correspondiente).
” Επειδή οι εικόνες υπάρχουν μόνο όταν η βάση της εικόνας (η πραγματική ) διαφέρει από το συμβάν (πραγματικό ή μη πραγματικό) στην εικόνα .Χωρίς την πραγματικότητα του υλικού , όπου έχει καταχωρηθεί η εικόνα , δεν θα υπήρχε καμία εικόνα (έτσι το σινεμά δεν θα υπήρχε χωρίς την αίθουσα προβολής ή ο κυβερνοχώρος χωρίς τους αντίστοιχους επεξεργαστές) .
Martin Seel “Estética del Aparecer”, p.277