Miren nombró esta serie “Exodus II”. Aunque el azul de estas huellas no es el azul de Yves Klein era imposible dejar de conectar estos trazos con las performances de Yves Klein y sus obras llamadas “antropométricas” donde la figura humana se introducía como “pincel viviente”. En el caso de los dibujos de Miren conocemos el “pincel” y nos quedan los residuos de sus performances, los reversos del “pincel” para imaginar el resto del espectáculo.
Η Μίρεν ονόμασε αυτή τη σειρά “Έξοδος ΙΙ”. Αν και το μπλε από αυτά τα ίχνη δεν είναι το μπλε του Yves Klein κάποιες πινελίες ήταν αδύνατο να μη τις συνδέσω με τις περφορμανς του Klein και τα έργα ονομαζόμενα “ανθρωπομετρικά”, όπου η ανθρώπινη φιγούρα εισαγόταν σαν ένα “ζωντανό πινέλο”. Στην περίπτωση των έργων της Μίρεν γνωρίζουμε μόνο το “πινέλο” ενώ μας έχουν μόνο τα μπλε ίχνη, το “αρνητικό” του ” πινέλου” για να φανταστούμε το υπόλοιπο του θεάματος.
“Desde la concavidad del reverso, la vida se contempla otra. Es todo familiar pero extraño, reconocible pero distinto. Molde de la materialidad, el dibujo revela su positivo. No existe una señal que no llame, que no reclame atención, que no desee de nosotros algún saber, algún acto. Pero falta saber desde dónde, qué discurren y qué fluyen estos gestos desvinculados de estilo, estas efusiones sin cauce, sin época, como sentimientos sin procedimiento.
Από την κοιλότητα του αρνητικού, η ζωή παρατηρείται αλλιώς. Όλα είναι οικεία αλλά παράξενα, αναγνωρίσιμα αλλά διαφορετικά. Καλούπι της υλικότητας, το σχέδιο αναδεικνύει το θετικό του. Δεν υπάρχει κανένα σημάδι που να μην καλεί, που να μην αναζητά την προσοχή μας, που δεν ζητά από εμάς κάποια γνώση, κάποια δράση. Αλλά αδυνατούμε να γνωρίζουμε από πού, τι διαγράφουν ή τι αιωρούν αυτές οι χειρονομίες ασυνδεδεμένες από τα στυλ, αυτές οι κηλίδες χωρίς αιτία, χωρίς εποχή, μόνο συναισθήματα χωρίς διαδικασία.
No son signos, pues un trazo no puede mentir, sino onomatopeyas psíquicas, realizaciones, anudamientos…
Δεν είναι σημάδια, μια χάραξη δεν μπορεί να πει ψέματα, αλλά ψυχικές ονοματοποιίες, πράξεις, ενώσεις…”
Juan Luis Moraza, El reverso del dibujo en el
Las performances de Yves Klein nombradas “antropometrias” comentan que tienen como eje principal sus prácticas en judo. Klein quedó fascinado por las marcas dejadas en el tapete cuando un luchador de judo caía. Desconozco si entre los guantes y el saco de boxeo se dejan huellas pero dado que Miren ultimamente en esta lucha para “salir de la esclavitud” practica el arte marcial de boxeo no nos queda otra opción que esperar una nueva serie azul, más marcial y tal vez más performativa con algunas imágenes de la arena.
Οι παραστάσεις του Yves Klein ονομαζόμενες “ανθρωπομετρίες” σχολιάζεται πως ξεκίνησαν από τις προπονήσεις στο τζούντο. Ο Klein γοητεύτηκε από τα σημάδια που άφηναν πάνω στο τερέν οι παλαιστές όταν έπεφταν. Δεν γνωρίζω αν τα γάντια του μποξ αφήνουν σημάδια στους σάκους αλλά δεδομένου ότι η Μιρεν τελευταία στα πλαίσια ενός αγώνα για “έξοδο από την σκλαβιά” εξασκεί την πολεμική τέχνη του μποξ δεν μας μένει άλλο παρά να περιμένουμε μια καινούργια μπλε σειρά, πιο πολεμική και γιατί όχι πιο θεαματική, με κάποιες εικόνες από την αρένα.
