hojas de otoño en la carnicería.

Μuchas veces seguir el sentido (dirección) de lo sentido (sentimiento) y de las intuiciones parece más afortunado. Cuando Eva quiso poner los dibujos fuera, en el parque, no había otra opción que seguir sus instictos.

En este proceso de dibujar con proposito sin propósito el pensamiento lógico o causal no sirve, pierde su sentido. Cuando el otro tiene una intuición, es mejor seguirla. Lo pide el cuerpo.

Sacar las imágenes de su contexto y ponerlas fuera, al aire libre, en un parque.  Para ser más precisos un parque cuyos visitante-habitantes no son los más activos del mundo. O para ser aún más precisos volvimos los dibujos a su propio sitio, porque ellos, una vez que la acción se acaba ya no tienen vida, son simples residuos, recuerdos de una danza.

 *

Mientras estabamos preparando una propuesta para la sesiones de !mprografika llamada traumas, un “animal” apareció por allí.

Μερικές φορές είναι προτιμότερο να ακολουθήσεις τα ένστικτα και τα συναισθήματα. Όταν η Εύα θέλησε να βγάλουμε τα σχέδια έξω-βόλτα στο πάρκο, ακολουθήσαμε τα ένστικτά της.

Σε αυτή τη διαδικασία του σχεδιάζω με σκοπό χωρίς σκοπό, είναι δύσκολο να εξηγήσεις γιατί. Η λογική και αιτιολογική σκέψη αχρηστεύονται, χάνουν το νόημά τους. Απλά, το ζητά το σώμα. 

Βγάλαμε τις εικόνες έξω από το συνηθισμένο τους πλαίσιο, σε ένα πάρκο. Για την ακρίβεια ένα πάρκο που οι κάτοικοί τους δεν είχαν και τόση ζωή. Ή για να είμαστε ακόμα πιο ακριβείς πήγαμε τα σχέδια στο δικό τους μέρος. Γιατί όταν η δράση σταματά, αυτά πια δεν έχουν ζωή. Είναι απλά κατάλοιπα, αναμνήσεις ενός χορού.

*

Όσο προετοιμάζαμε μια πιθανή πρόταση για τις συνεδρίες του !mprográfika ονομαζόμενη Τραύματα, ένα παράξενο “ζώο” πέρασε από εκεί.