Un día en la playa un amigo, relativamente tímido o bastante orgulloso para pedir ayuda, sin tener alguien para aplicar la crema de protección solar_ en su espalda decidió resolver el asunto solo. Así nos ofreció este maravilloso dibujo (ver foto), la posibilidad de enriquecer nuestra colección de casos de “dibujar sin atributos“ y este “increíble” post. Así que muchas gracias Pedro!
-Pedro no habla español por eso existe una traducción en griego.-
Μια μέρα στην παραλία ένας φίλος, μάλλον αρκετά ντροπαλός ή αρκετά περήφανος για να ζητήσει βοήθεια, αφού δεν είχε κάποιον να του απλώσει την αντηλιακή κρέμα στην πλάτη αποφάσισε να δράσει μόνος του. Έτσι μας χάρισε αυτό το υπέροχο σχεδιάκι (στη φωτογραφία), την ευκαιρία να εμπλουτίσουμε τη συλλογή μας με περιπτώσεις “σχεδιάζω χωρίς ιδιότητες“ και φυσικά αυτό το “φοβερό” ποστ. Οπότε, σ’ ευχαριστούμε πολύ Πέτρο!
– Ο Πέτρος δεν γνωρίζει ισπανικά για αυτό υπάρχει και μια μετάφραση στα ελληνικά.-
En realidad este dibujo es una pequeña lesión (quemadura), provocada por una exposición excesiva al sol. El sol dibuja, trazando-activando las superficies que no están protegidas, marcando los contornos entre las superficies que se protegen y las que no.
Στην ουσία αυτό το σχεδιάκι είναι ένα μικρό τραύμα (έγκαυμα), που έχει προκληθεί από υπερβολική έκθεση στον ήλιο. Ο ήλιος σχεδιάζει ερεθίζοντας τις επιφάνειες που δεν βρίσκονται προστατευμένες, σημειώνοντας τα περιγράμματα μεταξύ των επιφανειών που είναι προστατευμένες και όσων όχι.
Pedro puso en su mano crema solar_ que aplicó en su espalda dejando gran parte de su piel expuesta al sol que “trazó” el contorno de su mano. Podemos decir que en este caso el dibujo se formó al revés, “desde el reverso“. El “toque” del sol traza y su “gesto” dejó en las superficies más sensibles sus huellas. El fondo de la espalda revela la figura de la mano al revés, desde su negativo. La huella de la mano que busca tocar el final de la espalda está relacionada con otra imagen “de la historia de los gestos”, unos meliones de años atrás, de las manos de Altamira.
Ο Πέτρος έβαλε αντηλιακή κρέμα στο χέρι, άπλωσε την κρέμα μέχρι το σημείο που μπορούσε αφήνοντας μεγάλο κομμάτι του δέρματος του εκτεθειμένο στον ήλιο που “χάραξε” το περίγραμμα του χεριού του. Σε αυτή την περίπτωση το σχέδιο θα λέγαμε πως σχηματίστηκε ανάποδα, “από την ανάποδη μεριά“. Το “άγγιγμα” του ήλιου χαράσσει και η “χειρονομία” του άφησε πάνω στις πιο ευαίσθητες επιφάνειες τα ιχνογραφήματα του. Το φόντο της πλάτης εμφανίζει τη φιγούρα του χεριού αντίστροφα, από το αρνητικό του. Το σημάδι του χεριού που αδυνατεί και προσπαθεί να φτάσει στην άκρη της πλάτης παραπέμπει στην εικόνα ενός άλλου χεριού, μερικές χιλιάδες χρόνια πριν, των χεριών από τις τοιχογραφίες της Αλταμίρα.
“De un solo movimiento, con un mismo primer gesto, hace aproximadamente veinticinco mil años, el “animal mostrans” se muestra. Él no muestra nada, si no se hubiese mostrado a sí mismo mostrando. Muestra de un trazo lo extraño que es, muestra la extrañeza del mundo al mundo mismo y muestra tanto su saber de la mostración (mostration) como él de su extrañamiento”.
Jean Luc Nancy, Las Musas-La pintura en la gruta, Buenos Aires, Amorrortu, 2008, p. 97
“Με μια μόνο κίνηση, με μια πρώτη χειρονομία, πριν σχεδόν εικοσιπέντε χιλιάδες χρόνια, το “ζώο-animal mostrans” εκτίθεται. Αυτό δεν μπορεί να εκθέσει (δείξει) τίποτα, αν δεν δείξει στον εαυτό του ότι αυτός ο ίδιος δείχνεi. Mε ένα ίχνος δείχνει το παράξενο που είναι, εκθέτει το παράξενο του κόσμου στον ίδιο τον κόσμο και δείχνει (mostration) τόσο τη γνώση του να δείχνει όσο αυτός του παραξενέματος του”. (Η μετάφραση στα ελληνικά δεν είναι η καλύτερη στον κόσμο, παρακαλείτε επιείκεια.)
[“Dibujar sin atributos” (nombre-paráfrasis del título de la novela del Robert Musil “El hombre sin atributos”) fue el título de un capítulo dedicado a una serie de casos que busca de radicalizar la experiencia del dibujar para desconectarla de ciertas concepciones y creencias de la cultura arquitectónica y artística.
“Σχεδιάζω χωρίς ιδιότητες” (τίτλος-παράφραση από το μυθιστόρημα του Robert Musil “Ο άνθρωπος χωρίς ιδιότητες” ήταν ο τίτλος ενός κεφαλαίου αφιερωμένο σε μια σειρά περιπτώσεων που ψάχνουν να περιγράψουν την εμπειρία του σχεδιασμού πιο ριζοσπαστικά αποσυνδέοντας την από συγκεκριμένες αντιλήψεις και πιστεύω της ευρύτερης αρχιτεκτονικής και καλλιτεχνικής κουλτούρας.
Partiendo de su definición como “Delinear (trazar las líneas de una figura) en una superficie”, se ha buscado encontrar el dibujar en operaciones que no están necesariamente conectadas con el trazar en una superficie de papel o con una actividad que requiera de un conocimiento especial, buscando así su “grado cero“[1].
Ξεκινώντας από τον ορισμό “Σχεδιάζω (χαράσσω τις γραμμές μιας φιγούρας) πάνω σε μια επιφάνεια”, έγινε η προσπάθεια να συγκεντρωθούν περιπτώσεις που δεν είναι απαραίτητα συνδεδεμένες με το χαράζω σε μια επιφάνεια χαρτιού ή με μια δραστηριότητα που απαιτεί εξειδικευμένη γνώση, ψάχνοντας έτσι το “σημείο μηδέν“. ]
Si tienes alguna historia de casos de dibujadías de verano o no, no te dudes en compartirla .
Αν έχεις κάποια ιστορία, καλοκαιρινή ή όχι για ιχνογραφήσεις, μη διστάσεις να τη μοιραστείς μαζί μας.
[1] Kosma, Anthi. "Proyectar dibujando: Una aproximación fenomenológica al estado naciente del proyecto. Un estudio entre dos culturas arquitectónicas." PhD diss., Arquitectura, 2014.p. 139.